Kurzajka to łagodna zmiana skórna wywołana wirusem brodawczaka ludzkiego HPV. Ponieważ wirus jest powszechnie obecny w otoczeniu, bardzo łatwo jest się nim zakazić. Kurzajki najczęściej pojawiają się na dłoniach i stopach, i chociaż nie bolą, mogą powodować spory dyskomfort. Jak wygląda kurzajka i jak wygląda leczenie? Odpowiedzi na te i inne pytania, znajdziesz w poniższym artykule.
Kurzajka — przyczyny powstawania
Kurzajki są objawem zakażenia wirusem brodawczaka ludzkiego HPV. Do tej pory poznano ponad 120 rodzajów tego patogenu, a każdy z nich wywołuje zmiany na skórze w innej części ciała. Niektóre mogą nawet przyczyniać się do rozwoju nowotworu (m.in. narządów płciowych lub jamy ustnej).
Do zarażenia wirusem HPV dochodzi w wyniku bezpośredniego kontaktu osoby zdrowej z chorą (lub z bezobjawowym nosicielem). Kurzajkę można „złapać” podając rękę osobie zarażonej lub dotykając zakażony przedmiot np. ręcznik, czy wkładając buty. Często infekcja pojawia się po wizycie w miejscach ogólnodostępnych, w których konieczne jest stąpanie bosą stopą np. na basenie, w szatni, na siłowni. Do zakażenia brodawczakiem może także dojść w salonach piękności i gabinetach kosmetycznych, w wyniku kontaktu ze źle zdezynfekowanymi narzędziami.
Kontakt z wirusem HPV nie zawsze musi kończyć się infekcją. Do zakażenia dochodzi najczęściej, jeśli organizm jest osłabiony. Brodawki najczęściej pojawiają się u osób starszych i małych dzieci, gdyż to właśnie oni mają najsłabszą odporność.
Kurzajki łatwo się rozsiewają i przenoszą po całym ciele, dlatego, jeśli pojawi się jakakolwiek zmiana nie można jej rozdrapywać.
Jak wygląda kurzajka? Rodzaje
Kurzajki wywoływane są przez różne odmiany wirusa HPV, dlatego istnieje ich wiele rodzajów. Jak wygląda kurzajka? Rozróżniamy je w zależności od kształtu i miejsca występowania.
- Brodawki zwykłe, które najczęściej występują na dłoniach, w okolicy płytki paznokciowej lub pod paznokciem, ale mogą pojawić się także na innym miejscu na ciele. Mają szarobrunatną barwę, zbliżoną do koloru skóry. Ich powierzchnia jest szorstka i nieregularna.
- Brodawki stóp: głębokie i mozaikowe. Te pierwsze najczęściej pojawiają się na podeszwie stopy, a drugie mogą pojawić się w dowolnym miejscu stopy np. w okolicy palców. Brodawki głębokie są to pojedyncze, kalafiorowate wykwity, które powodują dyskomfort podczas chodzenia. Brodawki mozaikowe są rozległe i występują w większych skupiskach. Brodawkami stóp najczęściej można zarazić się na basenie.
- Brodawki płaskie, które pojawiają się na twarzy, przedramionach, rękach. Są niewielkie, nieznacznie wystają ponad poziom skóry, a ich powierzchnia jest gładka i błyszcząca lub nieco rogowaciejąca. Kolor brodawek płaskich jest zbliżony do koloru skóry, mogą też przyjmować odcień ciemnobrunatny.
- Brodawki narządów płciowych, które najczęściej występują pod postacią kłykcin kończystych. Ich powstawaniu sprzyjają zmiany zapalne w okolicy narządów płciowych i uszkodzenia tkanki otaczającej. Występują głównie w obrębie narządów płciowych: w okolicy warg sromowych, odbytu, żołędzia w okolicy wędzidełka lub wewnętrznej blaszki napletka. Leczenie tego rodzaju brodawek zawsze wymaga konsultacji obojga partnerów seksualnych.
Jak wygląda kurzajka na palcu?
Kurzajka na palcu to owalna, płaska lub lekko wypukła zmiana na skórze o nierównej powierzchni, najczęściej szorstka w dotyku. Może mieć cielisty lub biały kolor, czasem przyjmuje też barwę żółtą. Towarzyszyć jej może nadmierne złuszczanie się naskórka, a także ból. Kurzajka na palcu może występować pojedynczo lub w grupach.
Jak wygląda kurzajka na stopie?
Kurzajka na stopie to brodawkowata zmiana skórna o nierównej, grudkowatej budowie i szorstkiej strukturze. Może mieć kolor zbliżony do barwy skóry, ale jest wyraźnie od niej oddzielona. Niektóre brodawki mogą być szare.
Na wygląd kurzajek na stopie znacząco wpływa odmiana wirusa HPV, który je wywołuje.
- Wirus HPV2 odpowiada za powstawanie kurzajek płytkich, ale rozsianych, określanych jako mozaikowe.
- Wirus HPV1 wywołuje brodawki duże i głębokie.
Kurzajki na stopach często mylone są z odciskami, ale są od nich na ogół płytsze i nie mają ciemnego środka. W przypadku problemów z rozróżnieniem warto zasięgnąć porady dermatologa lub podologa.
Leczenie kurzajek
Nieleczone kurzajki mogą utrzymywać się miesiącami, coraz bardziej wrastając w skórę i powodują coraz większy dyskomfort oraz stan zapalny. Zanim udamy się lekarza, brodawki można spróbować wyleczyć domowym sposobami.
- Sposoby domowe
Za jeden z najskuteczniejszych sposobów walki z kurzajkami uważa się przecieranie ich sokiem z rośliny o nazwie glistnik jaskółcze ziele. Wystarczy przełamać łodygę glistnika, a sokiem, który z niej wypłynie, przecierać kurzajkę przez kilka dni, aż do momentu jej zniknięcia. Niestety sok z glistnika ma silne właściwości alergizujące, dlatego powinni unikać go alergicy. W leczeniu brodawek może pomóc także mniszek lekarski oraz nierozcieńczony olejek z drzewa herbacianego.
Oprócz domowych sposobów można wspomóc się preparatami aptecznymi, które są dostępne bez recepty. Należą do nich preparaty keratolityczne, w których znajdują się substancje powodujące intensywne złuszczanie i wyżeranie brodawki. Pomocne są również preparaty do wymrażania brodawek, które oczekiwany rezultat przynoszą już czasem nawet po pierwszym użyciu.
- Leczenie kurzajek u lekarza
Jeśli domowe sposoby nie pomagają, należy udać się do dermatologa, który pomoże w wybraniu optymalnej metody. W leczeniu brodawek stosuje się najczęściej:
- Krioterapię, czyli wymrażanie, które wykonuje się metodą natryskową lub przy użyciu aplikatorów. Przy użyciu specjalnego patyczka na kurzajkę nanosi się niewielką ilość ciekłego azotu, który ma na celu wymrożenie powstałej zmiany.
- Laseroterapię, podczas której kurzajkę wypala się skoncentrowaną wiązką światła (przed zabiegiem należy znieczulić skórę). Po tym zabiegu na ciele może pozostać niewielka blizna.
- Elektrokoagulacja to walka z brodawkami przy użyciu prądu wysokiej częstotliwości. Stosowana jest jednak stosunkowo rzadko.
- Łyżeczkowanie, które wykorzystywane jest do usuwania kurzajek zwykłych oraz tych znajdujących się na stopie.
- Chirurgiczne usunięcie zmienionej tkanki.
