Uczulenie na nikiel to najczęściej wynik noszenia sztucznej biżuterii, głównie kolczyków lub kontaktu z innymi przedmiotami zawierającymi ten metal. Mogą to być guziki, klamry pasków, klamki, klucze czy inne metalowe elementy. Nikiel może znajdować się także w detergentach i farbach, a także zanieczyszczać kosmetyki. Może również pojawić się w wodzie z kranu czy też w posiłkach – występuje bowiem w warzywach, orzechach, produktach konserwowych czy zbożach. Nikiel może też uwalniać się z metalowych naczyń kuchennych podczas gotowania. Jakie są objawy uczulenia na nikiel i jak je leczyć?
Uczulenie na nikiel — objawy
Uczulenie na nikiel jest uciążliwe, z uwagi na powszechność występowania tego pierwiastka. Jeżeli jest to możliwe, należy zminimalizować kontakt z tym metalem, np. wybierać plastikowe odpowiedniki przedmiotów zawierających nikiel. Jeżeli nie mamy takiej możliwości, należy pomalować je lakierem bezbarwnym w miejscu kontaktu ze skórą.
Reakcja alergiczna pojawia się zwykle tylko przy długotrwałym kontakcie metalu ze skórą. Trzeba więc przede wszystkim uważać na przylegającą do skóry biżuterię, zegarki, czy też guziki. Jak się objawia?
W miejscu kontaktu z przedmiotem zawierającym nikiel (najczęściej na dłoniach, nadgarstkach, płatkach uszu, w okolicy pępka w przypadku guzików spodni, klamerek pasków czy zamków błyskawicznych) pojawiają się wypryskowe ogniska, które uporczywie swędzą, a nawet pieką. Skóra jest zaczerwieniona, mogą też wystąpić łuszczące się grudki, krostki i pęcherzyki. Zmiany pojawiają się zwykle w miejscu kontaktu z alergenem, ale rozsiane (np. przez dotyk) mogą pojawić się też w obszarach skóry, które nie miały bezpośredniej styczności z metalem. Na nasilenie wyprysku może wpływać pot.
Alergia na nikiel na twarzy i nie tylko może pojawić się także po doustnym spożyciu niklu. Objawia się ona w postaci osutki plamisto-grudkowej, wyprysku pęcherzykowego lub reakcji pokrzywkowych na skórze. Uczulenie na nikiel może również prowadzić do odrzucania implantów stomatologicznych, protez dentystycznych czy płytek ortopedycznych.
Uczulenie na nikiel — jak leczyć i czym smarować?
Jedynym sposobem unikania przykrych skutków alergii na nikiel jest przede wszystkim ograniczenie kontaktu z przedmiotami, które go zawierają (zrezygnowanie z noszenia sztucznej biżuterii, zegarków i unikać korzystania z innych metalowych produktów).
Niestety do tej pory nie opracowano metod leczenia kompleksowego uczulenia na nikiel, można jedynie doraźnie radzić sobie z wysypką. Pomocna może okazać się miejscowo stosowana maść na uczulenie na nikiel zawierająca leki immunosupresyjne (np. takrolimus) lub glikokortykosteroidy. Z kolei leki przeciwhistaminowe złagodzą uczucie swędzenia. Bakteryjne lub grzybicze nadkażenie zmian mogą wymagać zastosowania dodatkowego leczenia.
Należy także unikać wszelkiego rodzaju produktów spożywczych zawierających nikiel. Mniejszą zawartości niklu mają produkty żywnościowe z upraw ekologicznych, żywność nieprzetworzona, utrudniające absorpcję niklu z pożywienia składniki diety, np.: mleko, taniny, witamina C). Pomóc może także używanie teflonowych, emaliowanych lub aluminiowych naczyń kuchennych oraz niespożywanie odstanej w rurach wody pitnej.
