Choreoterapia należy do artterapii, czyli terapii przez sztukę. Wykorzystuje zbawienne walory tańca i ruchu.
Zwolennicy tej metody opierają się na tym, że taniec towarzyszy człowiekowi od praktycznie samego początku. Był
sposobem na wyrażanie uczuć, mógł być dziękczynny lub wywołać deszcz. Pradawni ludzie wierzyli, że drzemie w
nim ogromna moc. Choreoterapia ma być niejako powrotem do korzeni i korzystać z siły tańca. Jest alternatywą dla
tradycyjnej terapii. Stosuje się ją przy niepełnosprawności ruchowej jako formę rehabilitacji a także przy
problemach natury psychologicznej.
W jakich przypadkach stosowana jest choreoterapia?
Choreoterapia jest bardzo rozwijająca. Otwiera nas na nowe doświadczenia, dodaje pewności siebie, wycisza i
otwiera umysł. Jest świetnym dopełnieniem tradycyjnej terapii u osób, które do świadczyły traumy. Może nawet
odnieść wspaniałe skutki w leczeniu stresu pourazowego. Wspomaga też osoby cierpiące na zaburzenia psychiczne
lub choroby, na przykład depresję. Taniec pozwala wyrzucić emocje w sposób inny niż werbalny, którego na co
dzień nie bierzemy pod uwagę. Dlatego choreoterapia odnosi tak spektakularne efekty, jest oczyszczająca. Również
osoby z niepełnosprawnością ruchową, najczęściej po udarze doceniają siłę tej innowacji. Pomaga ona wrócić do
formy po przebytym leczeniu, poprawia zatraconą kondycję. Ma zbawienny wpływ na zdrowie całego organizmu,
jak każdy ruch i w dodatku poprawia krążenie. Przyspiesza dzięki temu odzyskiwanie czucia w słabszej stronie ciała.
Jak wyglądają zajęcia?
Choreoterapia może być indywidualna lub grupowa. Sam przebieg jest ściśle uzależniony od problemu z jakim
zmaga się pacjent i jego potrzeb. Podczas zajęć nie ma układów. Taniec i ruch polega na spontaniczności i ma
wyrażać dokładnie to, co czuje osoba. Podczas zajęć osoba ma zrozumieć, że umysł i ciało muszą stanowić jedność
co do wyrażania emocji. Jest to drogą do odkrycia siebie na nowo i tylko wtedy będziemy w stanie zrozumieć siebie.
Pogłębia to świadomość własnego ciała. Zajęcia mają też integrować uczestników między sobą. W zbiorowej terapii
uczestnicy stają w kręgu i wspólnie lub na przemian wykonują ćwiczenia rozgrzewające. Uaktywniają w ten sposób
maksymalnie każdą część swojego ciała, by zyskać swobodę ruchów. Po rozgrzewce przychodzi czas na wolne
wyrażanie swoich uczuć. Bardzo ważnym elementem podczas zajęć jest częste określane słowne doznań. Terapeuta
systematycznie pyta pacjentów, co właśnie odczuli, co sprawiło im trudność a co było przyjemne.
